Leven met bromtonen

DNRS = Dynamic Neuro Retraining System

Direct maar recht door zee, beste mensen: er is, naast eerder genoemde vooruitgang, geen verdere positieve ontwikkeling. De externe Bromtonen hebben zich de afgelopen weken wederom verergerd, ook naar ervaring van mijn partner die de training niet volgt. ‘Buiten huilt de wind om ’t huis’ (zie eerder bericht hierover) verbleekt bij de stormen die tegen mijn vesting beuken en door m’n lijf razen. Het voelt als bizar en bijzonder treurig dat ik mezelf nu met dit liedje bezig houd. Ik heb bescherming nodig. Het valt me zwaar, op dit moment…ik hoop dat ik dat zo ronduit zeggen mag.

Zijn er, los van de externe verergering, andere knepen die vooruitgang mogelijk tegenhouden? Deels val ik in herhaling?

Een belangrijk onderdeel van de training – in kleine stappen gewennen aan de externe probleem gevende factor – is niet uit te voeren. Ze ZIJN er (de herrie, de vibraties in mijn lijf)…in mijn geval dag en nacht. Doseren zou betekenen dat ik de hinder uit zou moeten kunnen zetten en dan tijdelijk, in steeds groter wordende mate, de hinder toelaten. Dat kan niet, laagfrequent geluid komt overal doorheen.

Bron: reisreporter.be

Een andere belemmerende factor is mogelijk mijn eigen scepsis: het geweld dat ik ervaar is regelmatig zo hevig dat ik ten diepste niet geloven kan dat dit programma het probleem verhelpen gaat. En om volledige overgave aan succes vraagt de training expliciet wel. Let wel: ik doe wat gevraagd wordt, ik corrigeer mijn gedachte maar diep van binnen weet ik dat ik twijfel. Mijn gedachte kan zijn: ‘Blijf maar kalm, je bent ’t zelf’ (limbisch stelsel dat gereset moet worden)… mijn lichaam reageert daar niet (direct?) op. Dat blijft in allerlei talen roepen: ‘Gevaar!’

Hierop voortbordurend: er speelt op dieper niveau twijfel over los willen laten. Ook als ik mentaal beslis: ik doe dit, ik wil dit. Wil ik signalen die zeggen: ‘Je leven wordt bedreigd’ werkelijk niet meer voelen? Want dat zou uiteindelijk het gevolg zijn van een succesvol afsluiten van het trainingsprogramma. Dan de daarop volgende relativerende gedachte: als ik de oorzaken van Lfg toch niet veranderen kan, waarom dan wel die signalen willen blijven voelen? Scepsis of is ’t realiteitszin? Ik kom er niet uit, durf die sleutelvraag (nog) niet te beantwoorden.

Zo krijgt u een indruk van wat gaande is. Van de training en ook van mijn groeiende frustratie. Of is frustratie zelf-sabotage? Misschien een POP (Pathway Of the Past) die bijstelling behoeft? De training vereist zelf-onderzoek. Het uur per dag dat door DNRS gevraagd wordt, is zo gevuld, hoor. Geen probleem. Vast gezette ideeën en gevoelens rondom B duiken de hele dag door op en die behoeven dan correctie via een bepaald circuit.

In dit bericht ben ik afgeweken van ’t gestelde oefenplan, ik heb een uitstapje gemaakt naar Brom. Nu weer terug naar de uitdaging. Hey hey ho ho ho (onderdeel van het programma: lift your spirit)…I can do it?

Ik wens mezelf sterkte en doorzettingsvermogen en u ook.

Onderdeel van de DNRS training (Dynamic Neuro Retraining System) is een positieve associatie vinden en gebruiken voor de narigheid van ‘je weet wel’. Dat gebruiken, bestaat (bij hinder) uit je helemaal in die associatie onderdompelen. Je zet zo een gebaand pad in je zenuwstelsel op verkeerd been, op losse schroeven, waardoor nieuwe connecties in je hersenen mogelijk worden gemaakt. Lees verder →

De eerste weken van het Dynamic Neuro Retraining System (DNRS – ik doe die training sinds juni 2018) was ik enthousiast: resultaat leek zich te laten zien in de vorm van langere periodes van NIET ervaren van Bromtonen (niet horen en niet voelen). Dit dan op dagen dat het Lfg volume betrekkelijk laag stond. Voor mij nieuw, dat niet-ervaren. Maar helaas, inmiddels al weer weken op volle sterkte in mijn ontvanger…

Was de langdurige extreme hitte van lente en zomer de boosdoener die mijn Limbisch systeem weer overprikkelde? Of was het de grote water activiteit, pompen omdat men probeert verzilting in het land terug te dringen die veroorzaakt is door de droogte? Of was ‘t het verhevigde gastransport ondergronds? Ik las een bericht in een Drentse krant over ver-10-voudiging (!) van gaswinning hier in de buurt.

Daar ga je weer… aaneengesloten slapeloze nachten die je sowieso weer ‘vatbaarder’ maken voor in-drukken. Daar ga je weer… je bezig houden met ‘Hoe komt dit nu?’…
STOP! ‘My mind is stuck in a rut’ (mijn geest blijft steken in een kras op de plaat – vrij vertaald). Het grappige is dat deze STOP zin uit de training net zo’n spell (betovering/bezwering/automatisme) wordt als dat de Bromtonen dat zelf zijn.

Bron vijfzintuigen.nl

Onderzoek bij mezelf: als ik ‘dit’ ben (de gevoeligheid die het volume van Lfg opdraait), wat heb ik dan de afgelopen 2 maanden veranderd vanwege de hitte ten opzichte van het begin van de training? Wat zou mijn aandeel in de verergering kunnen zijn? Zinvol om die bijdragen boven tafel te krijgen, immers ’t enige waar je grip op hebt. En dat mogelijke eigen toedoen dan weer bijstellen nu hitte plaats heeft gemaakt voor normalere temperaturen.

Voor mij persoonlijk zit verandermogelijkheid / grensverlegging (daar vraagt de training om) vooral op ’t vlak van er op uit gaan, mijn huis verlaten. Vanwege allerlei ervaringen in de loop van mijn leven, doe ik dat niet graag. De computer, internet met name, heeft een eigen wereld creëren binnen de veilige muren van je woning makkelijk gemaakt. Maar binnenshuis is niet meer veilig nu daar jarenlang dag in dag uit akoestisch geweld ervaren wordt. En de computer voelt niet meer prettig nu ik weet dat mijn veld en dat van de laptop met elkaar interfereren en mijn veld erdoor verzwakt raakt. Wat mogelijk weer een factor is in het gevoeliger zijn geworden voor in-drukken. Misschien herkent u er iets in? Misschien ook niet…

Afijn, geen tijd verloren. Ik lees nu een boek… dat is jarenlang niet mogelijk geweest… zou dat een gevolg van de training kunnen zijn? En ik ben me veel bewuster van mogelijk eigen bijdragen en dus mogelijke sturingsmogelijkheden betreffende Lfg ervaren. In hoeverre…dat sturen…dat wordt nu dus onderzocht. Je kunt altijd weer opnieuw beginnen, de draad weer oppakken. De hitte is geweken, het normale leven komt weer op gang, de training komt weer op gang.

Het aanvankelijke lichtvoetige enthousiasme door snel ervaren succesjes is vervangen door noest doorzettingsvermogen. Mogelijk geen terugval maar een nieuwe fase in een veranderproces? De raderen draaien stroever doordat het menselijk systeem op behoud (van alles) is gericht? Is het nodig dat te weten? Doorgaan…

We communiceren niet, u en ik, maar ik ben wel benieuwd: wat zijn terreinen waarop u zelf grensverleggend bezig zou kunnen zijn? Waar bent u vast gelopen, in relatie tot Bromtonen (hoe logisch uw keuzes nu ook lijken) – stuck in a rut? Misschien aardig om u dat eens af te vragen en daar weer beweging in te brengen. Kijken wat er gebeurt.

Tot de volgende tussenstand en succes met uw eigen brein en situatie.

Of: U denkt … zoals u spreekt (maar dan ontgaat u de taalgrap)

Welke gedachten over Bromtonen worden gevormd door de manier waarop ik erover spreek? Hoe bepaalt woordkeus mijn gedachten erover?

Waarom denk ik erover wat ik er, tot voor kort, over dacht?

En ook: welke gedachten wil ik creëren, wat is mijn doel? En dus: hoe spreek ik (mezelf) daar naar toe? Welke woorden wijzen mij die weg of in ieder geval: welke woorden zou ik moeten vermijden?

Deze vragen komen bij me op naar aanleiding van deze interessante Engelstalige video. Let wel: gedachten hebben scheppingskracht…ook in het kader van lijden onder Bromtonen. We denken heel wat af: heel af en toe verfrissende nieuwe gedachten maar veelal dezelfde en die creëren zo automatisch gedrag. Die ‘automatisering’ doet u overigens niet bewust, die vindt vanzelf plaats in de hersenen. Gedachtengangen komen voort uit ooit opgedane levenservaringen, overtuigingen die we ons langzamerhand eigen maakten.

Een oefening om dit te ervaren?
Hang uw handdoek eens twee dagen op een heel andere plek dan u gewend bent en kijk hoe vaak uw lichaam automatisch grijpt naar die oude vertrouwde plek…

In de DNRS training die ik doe (Dynamic Neuro Retraining System) wordt gesteld dat ons Limbisch systeem, door overbelasting in het verleden en/of overbelasting vanuit het milieu, over-reageert op zintuigelijke prikkels…in ons geval lage- tot zeer lage geluidsfrequenties (of is ‘t straling?). Het principe ‘taal schept gedrag’ wordt in deze training ook gebruikt om verandering teweeg te brengen.

Bron: aandachtigleven.nu

Er wordt je gevraagd om in het vervolg niet meer te spreken over je PROBLEEM maar over je UITDAGING. De focus wordt verlegd van buiten naar binnen: van Bromtoon die voortkomt uit een externe bron naar geruststelling van je eigen brein (‘You can relax now’) en daarmee samenwerken om tot betere levenskwaliteit te komen. DNRS gelooft dat er wel degelijk ook sprake is van overprikkeling uit het milieu en dat je je in kunt zetten om daar verandering in te brengen om zodoende een vicieuze cirkel te doorbreken maar … niet tijdens de training.

Bromtonen als uitdaging zien…dat is nogal een stap, ik ben ermee aan ’t experimenteren. Natuurlijk is dit maar één van de facetten van de training maar volgens mij wel een belangrijke. Wat mij gaat helpen mijn automatische gedachtenpaden te verleggen, is de bekende informatiestromen stop zetten, die te negeren. Meldingen van onder andere de Lotgenotengroep heb ik uitgezet. Een half jaar lang, gedurende de training, zoek ik de Lotgenotenpagina niet meer op om berichten te lezen.

Dit besluit is overigens ook een opdracht uit het trainingsprogramma: stop alles wat je tot nu toe deed rondom Bromtonen, maak (met behulp van ‘gereedschap’ uit het trainingsprogramma) nieuw gedrag, zorg dat je Limbisch systeem weer naar behoren gaat functioneren.

Of dat lukt, kunt u blijven volgen via website Leven met Bromtonen. De berichten die ik erop plaats blijven wel via de Lotgenotengroep naar u toekomen. Het is een spannend besluit, merk ik. Ik voel me er onrustig over, ongerust: wat als ik iets belangrijks mis? Je zou bijna denken dat je brein verslaafd is? Vreemde gewaarwording.

Het ga u goed de komende maanden, of zo goed mogelijk. Sterkte met uw brein 😉

Een pathway wordt het genoemd in de training: een reactie van je Limbisch stelsel die automatisch geworden is. Zo’n pathway is gevormd door je systeem om zichzelf te beschermen en dat doet ’t goed maar de waarop hoeft niet ook goed voor jou in je persoonlijke leven te zijn. Zou gevoeligheid voor Bromtonen zo’n pathway kunnen zijn? En is dat Limbisch stelsel te trainen zodat nieuwe wegen worden ingeslagen?
Wegen die je zelf kiest?

Ik waande me machteloos tegenover het Bromtoon geweld maar als ik Annie Hopper van Dynamic Neuro Retraining System (DNRS) mag geloven, dan zijn we in staat om de reacties van ons lichaam zelf bij te stellen. DNRS gaat uit van de wetenschappelijk bewezen plasticiteit (kneedbaarheid) van ons brein. Onze hersenen ‘maken’ ons en omgekeerd blijken wij het brein te kunnen ‘maken’. Wat is, kan veranderd worden.

Het Limbisch systeem is het gedeelte van de hersenen dat betrokken is bij emoties, geheugen, leren, motivatie, herinneringen en seksueel gedrag. Annie legt in de training uit dat het Limbisch stelsel gemoeid is met je zintuigen, het is onder andere een ‘brug’, een vertaalbureau tussen binnen in jou en de buitenwereld. In die vertaalslag kan iets mis gaan, onder andere door overbelasting van je zenuwstelsel.

En is het dagelijks leven niet al jarenlang overbelastend? We leven in compleet onnatuurlijke omgeving, veroorzaakt door Wifi straling, laagfrequent geluid, fijnstof in de lucht, landbouwgiffen op en in ons voedsel, veel te veel beeld- en geluidverwerking enzovoort. Over drukke maatschappelijke- en sociale bezigheden en opgelopen levenspijn heb ik het dan nog niet eens.

Ons stress systeem is gebouwd op kortdurende stress ervaringen afgewisseld met lange perioden van rust. Tegenwoordig leven we (gegeneraliseerd natuurlijk) vrijwel allemaal in chronische stress. In mijn beleving vooral dus ook stress waaraan je niet ontkomen kunt…heel wat voor het zenuwstelsel om dat dag in dag uit te verstouwen.

Ik dwaal af…moet, volgens de training, stoppen met het probleem induiken maar het zien als een uitdaging: ”Ik heb geen last van Bromtonen” maar “Ik ben bezig met de uitdaging mezelf van overlast van Bromtonen te bevrijden.” Mijn Limbisch stelsel geeft extra volume aan het vreselijke geluid om me daarvan te weerhouden? Het zou een mis-vatting kunnen zijn, een te hevige bescherming zijn als het ware. Anderen om ons heen leven er immers ook in en ervaren (nog?) geen hinder.

Het DNRS ziet ons Lfg verhaal tweeledig: er ZIJN veel ongezonde prikkels in het ons omringende milieu EN er is een mogelijkheid dat het Limbisch stelsel van Bromtoon gedupeerden te hevig reageert op deze prikkels. Beide kanten van de zaak behoeven aandacht.

Vele mensen zijn inmiddels via het DNRS afgeraakt van depressie, Fibromyalgie, voedselovergevoeligheid, overgevoeligheid voor chemische stoffen en nog veel meer. Ik waag het erop…ik test uit (met dank aan Peter van der Vleuten) of deze her-training ook positief werkt bij overgevoeligheid voor laagfrequent geluid…immers ook via zintuigen waargenomen. Ik zal af en toe berichten over vorderingen…al dan niet…de training duurt een half jaar en vergt stevige eigen inzet.

Sterkte met ‘uw’ Bromtonen en succes met uw eigen pogingen tot veranderen van uw eigen situatie…

We wonen er sinds een paar weken…Ruinerwold en ik val maar direct met de deur in huis: qua Bromtonen van de regen in de drup. Hier, naar mijn leken inschatting, dezelfde bron als in Zutphen. Zelfde ‘brom’- en ‘piep’tonen, zelfde dynamiek in hoe het geluid zich in je aandient, zelfde trillingen- en krachtenvelden die zich, gekoppeld aan de tonen, door je lichaam wringen. Dezelfde ziekmakende effecten…ik lepel het allemaal maar niet op. Mijn man heeft trouwens wel iets minder last maar die wil hier niet besproken worden.

We wisten ’t al wel…dat van die drup (nergens in Nederland voor ons nog Bromtoon-vrij wonen) maar dan toch die confrontatie met de dagelijkse nare werkelijkheid…dat heeft even huilbuien uit onmacht gekost. Je vertrekt, tegen beter weten in, toch hoopvol naar je nieuwe leven. Ook nu nog hoop: misschien duurt het een tijd voor mijn brein gekalmeerd is? Inzet: als Bromtonen voortkomen uit straling/informatie van zendmasten dan maak ik hier goede kans om te helen…één zendmast maar in wijde omtrek. Ik houd u op de hoogte.

Zijn we nu voor niets verhuisd: absoluut niet. Het is zo heerlijk hier in het gemoedelijke kleine dorp, uitzicht op veel bomen en lucht, zo’n totaal andere levensbeleving dan in de stad. In Zutphen naar een supermarkt in een winkelcentrum, hier naar de biologische boerderijwinkel op de fiets. Straatje uit en dan de weilanden door. Vanmorgen op de fiets erheen was ik zo gelukkig dat ik er wel van huilen kon. Nu die andere bevrijding nog…dan laat ik ze echt stromen…

Deze verhuizing is in allerlei opzichten een grote verandering. Daar komen vaak andere veranderingen uit voort. Het leven wordt hier anders opgediend. Andere ‘voeding’ geeft nieuw perspectief en nieuwe be-leving? Uiteindelijk zonder akoestisch geweld? Niet omdat dat ophoudt maar omdat ik/wij anders in het leven zullen staan en ze niet meer zullen waarnemen? Een shift in ons bestaan doordat de verhuizing an sich een shift is? Hoop, hoop, hoop 😉

Die wens ik u ook en tegelijkertijd natuurlijk: sterkte met uw situatie. Blijft u melden? Op de website van stichting Laagfrequent geluid vindt u waar dat te doen. Laat gemeentes, RIVM, Omgevingsdiensten en GGD niet inslapen! Alle goeds.

Ben op zoek naar een wasdroger voor herfst en winter. In het nieuwe huis dat we binnenkort gaan betrekken, is geen mogelijkheid om was in huis te drogen. Kom ik dit nieuwe type tegen…

Hij werkt zeer zuinig door middel van warmtepomptechnologie, hergebruikt warmte. Er zit een compressor in. Nu weten we inmiddels dat warmtepompen voor verwarming van woningen laagfrequent geluid (kunnen) produceren…dus…dit type droger ook? Meerdere merken verkopen deze duurzame soort. Wellicht een risico om ‘m aan te schaffen als je nu last hebt van Bromtonen?

Sterkte met uw situatie.

• De auto willen starten en geen idee meer hebben hoe dat ook weer moet…zeker 5 minuten aan ’t proberen en denken geweest…in paniek raken…
• Andere keer: de auto verlichting aan willen doen en geen idee…van alles uitproberen maar nee…
• Meerdere keren: bij de winkel ontdekken dat je de boodschappentas niet meegenomen hebt, ondanks zorgvuldige voorbereiding want je weet inmiddels al: concentratieproblemen…
• Talloze keren: op weg naar iets (koffie halen uit de keuken bijvoorbeeld) en halverwege geen idee meer hebben wat je ging doen…
• Talloze keren: niet meer op (eenvoudige) woorden kunnen komen…merken dat je aan ’t confabuleren gaat (synoniemen gebruiken of omschrijving geven om het niet-weten te verbloemen, ook voor jezelf…’Ik weet nog IETS’)
• Talloze keren: geen herinnering meer op te roepen aan wat we gisteren gegeten hebben, welke film gezien dat soort dingen…ook lange termijn zaken niet onthouden kunnen…
• Namen van mensen niet meer kunnen onthouden…
• Bang zijn om mensen te ontmoeten want al meerdere keren meegemaakt dat ik iemand ontmoet die mij klaarblijkelijk iets heel belangrijks verteld had en ik ’t niet meer weet. Ook bij herhaling van ‘het verhaal’ rinkelt er geen herkenningsbelletje. Ging zelfs een keer over overlijden van een kind. Hoe kun je dat vergeten?…
• Complexiteit niet meer aankunnen. Merken dat je brein in no time afhaakt bij ‘puzzels’. En hoe je ook je best doet: je brein er niet meer bij kunnen krijgen…shut down.
• Iets wat je schrijft talloze keren door moeten lopen en telkens weer nieuwe schrijf- of stijl fouten ontdekken, woorden die je hebt gedacht, dacht te hebben geschreven maar niet hebt gedaan?…

Ik kan nog wel even doorgaan…De onzekerheid die deze ‘vergeetachtigheid’ veroorzaakt over jezelf sluipt langzamerhand je leven in. Een ander kan niet meer op je vertrouwen, je kunt niet meer op jezelf vertrouwen. Heel naar. Bezorgdheid over: raak ik dement?

Herkent u het? Concentratieproblemen, geheugen achteruitgang zelfs black outs, verlies van flexibiliteit van je brein? Laagfrequent akoestisch geweld teistert ons dag en nacht in verschillende gradaties, soms – niet bij iedereen – gepaard gaand met trillingen in het lichaam (resonantie). Bij mij speelt deze aanslag inmiddels 6 jaar en ik bemerk steeds meer achteruitgang. Vrijwel alle ochtenden wezenloos opstaan vanwege gigantische (doordringende) herrie en trillingsvelden, een brein dat tot moes geslagen is. Zie ’t maar weer op te bouwen.

En niemand doet iets. Zwijgen is inmiddels het antwoord van gemeente Zutphen op sporadische mails met belangrijke informatie die ik stuur. Zwijgen is inmiddels het antwoord als ik meldingen doe bij Omgevingsdienst Achterhoek ODA (‘Uw zaak is afgehandeld’…?!).

De RIVM is op de hoogte, de GGD, gemeente, provincie, de Omgevingsdienst, huisarts, KNO arts. DOOF houdt zich doof, HOOR MIJ kiest om niet te horen. Niemand kom te hulp, niemand neemt verantwoordelijkheid. Als doekje voor het onophoudelijke bloeden: een Tinnitus cursus om je te laten wennen aan geweld dat je kapot maakt. Geen aandachtig open gesprek maar stelselmatig afwerken van een protocol. Zouden zij zelf ook niet meer na kunnen denken, niet meer in staat zijn tot normaal gesprek? Waar kennen we dat van?

Houdt u ze wakker met melden van wat u overkomt en hoezeer u dat treft? Zodat ze niet later (in een rechtbank?) kunnen zeggen: ‘We wisten ’t niet?’ Sterkte met uw situatie.

NOG een poging om hulp te krijgen ondernomen, ik ben met name op zoek naar bescherming. Na 5 jaar leven in (hard) geluid en trillingsvelden ben ik stevig bezorgd over mijn gezondheid.

In december 2017 schreef ik mijn ervaringen met Bromtonen naar een website die heet ervaringrijk.nl en vertelde natuurlijk ook over u en alle anderen. Ervaringrijk.nl is een ervaringskennisbank. Ik schreef mijn ervaringen onder stichting Hoor mij, die daar diverse gehoorproblemen noemt en illustreert met ervaringen van gedupeerden.

Mijn motivatie: is het mogelijk dat u horen/voelen van Bromtonen toevoegt aan uw reeks gehoorproblemen zodat er meer bekendheid over komt? Meer bekendheid…meer meldingen…grotere kans op onderzoek door de overheid…grotere kans op zoeken naar bronnen maar vooral: ontwikkelen van bescherming voor gedupeerden.

Hoor mij antwoordde, even kort in eigen woorden samengevat: Zoals u al zag, staat Bromtonen niet in onze problemen-rij. We houden vast aan onze keuzes, zijn niet bereid die bij te stellen. Omdat uw ervaring niet bij onze problemen past, is ‘ie ook niet geplaatst… Wel stelde deze mevrouw begaan te zijn met ons lot, ze was onder de indruk. Tja…met alle vriendelijkheid: daar hebben we niets aan.

Het lijken allemaal mislukkingen, mijn pogingen om hulp te krijgen maar dat zijn ze niet. Voetje voor voetje zet ik zo Bromtonen meer en meer in the picture.
Doet u mee? Komt (niet vanzelf) ergens goed (?)

Er staat een nieuwe belangrijke video onder Media/videos. U kunt hem hier zien. Neem even de tijd. De video geeft goed inzicht.