(On)gevoeligheid?

Door de mensen die Bromtonen (nog) niet horen, veelal ook de overheid, worden wij, gedupeerden, al snel als (over)gevoelig getypeerd. Dat neemt u waarschijnlijk ook automatisch aan: zij ervaren niet dus wij zijn bijzonder. Maar is dat zo?

Zou het kunnen dat de niet horenden/voelenden ONgevoelig zijn? Het contact met hun lichaam bijvoorbeeld zo verloren dat verkeerde prikkels in de zee van prikkels die we dag in dag uit toegediend krijgen niet meer opvallen? Veel mensen in deze hectische levenstijd leven voornamelijk in hun hoofd, terug getrokken uit hun lijf…

Zou het kunnen dat gedupeerden van Bromtonen dan juist gezond reageren (ons lichaam slaat alarm) op een ziekmakende leefomgeving?

Nog meer onderzoekmateriaal:
Tot nu toe werd ‘gevoeligheid’ gelinkt aan volume van frequenties of de toon van frequenties (gehoordrempelonderzoek GGD/UMC in 2016). Er is nog niet gekeken naar ‘dichtheid’, ‘compactheid’ van frequenties. Het gaat dan niet om de kwaliteit van de frequentie maar om de kwantiteit/hoeveelheid ervan. Wie durft?