Leven met bromtonen

Edel Maex schrijft erover, veel mooie dan ik, in het boek Pleidooi voor het gewone (zie Media/Boekentips). Hij doet dat aan de hand van een prachtige songtekst van Blunstone & Argent. De tekst zal u aanspreken vanuit uw huidige leefsituatie, waarin wanhoop regelmatig opduiken kan:

Will you be my sanctuary
Be for me when all the world’s in vain
Let me know your true devotion
Open my eyes when I feel them closing with pain
When all around seems to be trouble
When life seems only to deceive
When nothing really seems to matter
And I look in desperation for something I can believe

Het woord sanctuary heeft 2 betekenissen. Je kunt het verstaan als ‘heiligdom’ en ook als ‘veilige vlucht- of leefplaats’, een reservaat bijvoorbeeld. Een plek waar je lief en leed delen kunt, waar daar rust en ruimte voor is, geen afwijzend oordeel.

Zo’n plek is de besloten Lotgenotengroep op Facebook die stichting Laagfrequent geluid in het leven geroepen heeft. Mocht u die groep nog niet gevonden hebben dan kunt u er hier nu terecht. Via Leden toevoegen kunt u zich aanmelden.

De afgelopen week in de lente tuin aan ’t werk en genieten geweest…Gewoon een stadstuin op het Zuiden omsloten door woonhuizen. En toch dat gevoel van vrijheid, het huis uit kunnen en niet echt onderweg hoeven zijn. Een vluchtplek die helaas geen stilte geeft, ook hier Bromtonen en trillingen, maar door fysieke bezigheden is er vaak wel voldoende afleiding om er minder bij stil te staan. Ik schrijf erover omdat ik denk: Bromtoon gehinderden zijn milieu-vluchtelingen. Ze moeten met regelmaat eigen huis en haard verlaten om weer tot een leefbare standaard te komen. Lading verliezen onderweg…van wat dat weten we niet precies, de stapeling verminderen. Voeding opdoen als frisse lucht, de zon op je huid, oogstrelende landschapsindrukken, de eerste en volgende mest opsnuiven die uitgereden is…en dan weer naar huis, met ietwat bezwaard gemoed want bevreesd over wat daar weer aan te treffen.

(zomer)

Man en ik verticuteerden gisteren ons grasveldje, een vervilte vermoste laag werd er stukje bij beetje uitgewerkt. Eerst met de machine en later nog met de hand de allerlaatste restjes. Ik zou zo graag onze hinder op die manier ons leven uitwerken, nee…ik zeg ’t verkeerd: ik probeer op die manier Bromtonen mijn leven uit te werken. Lente, zomer en ook wel herfst, als het een beetje mee zit, geven daar meer mogelijkheden voor. Mijn leven doorwerken: wat is er te schonen en dat doen, daarna ‘bijzaaien’ en  ‘mesten’. Waarschijnlijk stopt het de Bromtonen niet maar in ieder geval zal ik er broodnodige voeding aan ervaren. Mogelijk verminderd dat mijn waarneming?

Vriendelijke tip:
Ga na welke zaken in uw leven u bezwaren, wat zuigt aandacht en energie weg (los van ‘u weet wel’). Probeer die zaken op te lossen, weg te nemen. En ga na wat voor u positieve voeding is, in letterlijke en figuurlijke zin. Waar voelt u zich goed door, wat maakt blij, wat geeft nieuwe energie enzovoort. Zoek die dingen, bezigheden of mensen op, doe ze vaker, bezoek ze vaker. Nodig ze uit in uw leven. Leven met Bromtonen put uit, zulke voeding heeft u nodig.

Fijne lente zondag en sterkte gewenst.

In tijdschrift Spiegelbeeld kwam ik bijgaande advertentie tegen van een boek over beïnvloeding van het zenuwstelsel vanuit de darmen. De tekst op de foto spreekt voor zich. Klikt op de foto en hij vergroot zich, de tekst wordt leesbaar.

Als iemand dit boek koopt om te zien of connectie tussen Bromtonen kunnen waarnemen en een overprikkeld zenuwstelsel (?) inderdaad mogelijk zou kunnen zijn, laat u mij weten wat u ervan vond?

In Traditional Chinese Medicin (TCM) wordt connectie gelegd tussen uit balans zijnde gal/lever- of nierenergie en problemen met het oor/horen. Over dit onderwerp later meer.

Bron: Spiegelbeeld 2015

Sebastian Knabe vroeg lezers van zijn nieuwe ebook (zie eerder bericht) om feedback. Ik schreef hem onderstaand bericht. Zijn reactie erop is acceptatie, geen weerwoord.

Beste Sebastian Knabe,

Met veel interesse heb ik uw boek gelezen. Ook met enige weerstand omdat ik uit een eerder commentaar al begrepen had dat uw invalshoek waarschijnlijk dezelfde is als die van de GGD in Zutphen, Nederland. GGD betekent: Gemeentelijke GezondheidsDienst. Bromtonen worden daar behandeld als Tinnitus, schijngeluiden en dat zijn ze, naar mijn ervaring, niet. Aangezien ik al jaren dag en nacht veelal hevige hinder ervaar van Bromtonen (geluid, trillingen in het lichaam en fysiologische ziekmakende effecten) is/was acceptatie een moeilijke keuze.

Wij zijn het eens met elkaar hoe om te gaan met Bromtonen en verschillen ook van mening. Opgeven van gevecht/weerstand tegen Bromtonen daar kan ik helemaal achter staan. Ze ZIJN er helaas…laten we er dan zo goed mogelijk mee leren leven. Daar geeft u nuttige handreikingen voor in uw boek.

Mijn ideeën hoe hiermee te leven, komen overeen met die van u. Op www.amatterofsound.nl (Leven met Bromtonen) ben ik sinds januari 2017 begonnen die ideeën neer te schrijven. Er zullen steeds meer zelfzorg ‘oefeningen’, voeding, supplementen komen. Ik put, onder andere, uit Mindfulness, Heartfulness/compassie, klankwerk (fonoforese) en HBO medische basiskennis.

Waar we verschillen van mening is dat 100% loslaten mij niet mogelijk en ook niet wenselijk lijkt. Ik ervaar dat mijn lichaam noodsignalen uitzend ‘vlucht’ ’vlucht’ en vind dat ik die serieus moet nemen. Tegen iemand in een huis vol brandlucht en een hete tussenmuur zeg je ook niet: ‘Verzet je gedachten, zoek een andere bezigheid, het komt goed.’ Zorg dragen voor jezelf EN druk uitoefenen op overheden om onderzoek te blijven doen om iets aan de oorzaak te doen, is mijn visie. Het kan een (Mindfulness) oefening zijn dat contact met de overheid vriendelijk te laten plaats vinden. Als samenwerkers. De overheden zijn probleemhouder wat mij betreft. Wij reageren gezond op een ziekmakende prikkel uit het milieu. Dat standpunt kun je communiceren zonder strijd.

Dank voor uw inspiratie en respect voor uw moed en doorzettingsvermogen. EN van harte gefeliciteerd met het afkomen van de hinder natuurlijk! Ik maak reclame voor uw boek via de website die ik noemde en in Nederlandse lotgenotengroepen.

Hartelijke groet,

Hanne Pater, Zutphen – Holland

Dobberen op warm magnesiumrijk zoutwater in een prikkelarme ovale tank…dat wordt floaten (floten) genoemd. Ik vertel het u omdat zowel man als ik op deze wijze 45 minuten lang zonder Bromtonen zijn geweest, ook zonder trillingen. Bovendien kwamen we er een stuk meer ontspannen uit dan we erin gingen. In de eivormige tank is zacht roze licht, klinkt aanvankelijk zachte muziek, later niet meer en je drijft gewichtloos op het water.

De eerste periode van het drijven, kan een confrontatie zijn met spanningsplekken die je in je lichaam hebt maar allengs, na een beetje zacht bewegen, lossen zich die pijnplekken op. Naast ‘loslaten’ waartoe de zwaartekrachtloosheid uitnodigt, speelt het hoge gehalte aan Magnesium in het water daarbij een rol. Dit mineraal heeft een ontkrampende ontspannende werking, ook in ons lichaam zelf. Tijdens floaten wordt het via de huid opgenomen en komt direct in de spieren terecht.

Floaten kunt u doen op verschillende plekken in het land. De tanks kunnen in vorm verschillen. Ook zijn er plekken waar geen tank is maar een drijfbad in de vorm van een laag zwembadje. Wij hebben het fijn gevonden, een aanrader. We waren in Deventer, waarvan u hier een video kijken kunt.

Schrijver: Sebastian Knabe
Taal: Duits
Kosten: 8 euro 50
Hier te koop

Met grote belangstelling las ik dit inspirerende boek over verlost worden van Bromtonen, altijd on the move voor het vinden van DE oplossing. Geen wondermiddel of wonderformule in de aanbieding maar een persoonlijk uit te zoeken helingsweg – dat is waar dit boek voor staat. Sebastian heeft zichzelf, na jarenlang zoeken naar bronnen/oorzaken, van Bromtonen weten te verlossen door uitproberen, uitproberen en nog eens uitproberen. Zijn richtlijn voor heling bevat vier elementen:

1. de eigen houding ten opzichte van Bromtonen (loslaten weerstand),
2. de psychische gezondheid (persoonlijke behoeften integreren in je leven)
   zie einde recensie
3. vergroten van de levensvreugde (dat wat positieve energie geeft, uitbreiden) en
4. de fysieke gezondheid (bewegen, voeding, supplementen, therapieën).

Zijn visie komt voort uit eigen levenservaring met Bromtonen en ook uit ervaring en kennis als webmaster van website Brummtonheiling.de – in die hoedanigheid heeft hij veel contacten met mede gedupeerden. Zijn doel is: samen oplossingen vinden. Het boek sluit af met een aantal voorbeelden van helingstrajecten die lotgenoten met succes zijn gegaan. Hieraan kun je zien dat de trajecten inderdaad heel persoonlijk zijn.

De vraag die bij u leeft, is waarschijnlijk:
‘Kan dit boek mij helpen?’
Dat is een moeilijk te beantwoorden vraag.
Bent u bereid in uzelf te investeren? Tijd, energie, geld? Bent u bereid experimenten aan te gaan? Ook als u niet met zekerheid weet of het wat op gaat leveren? Sebastian adviseert al voorin het boek: laat zoeken naar oorzaken en bronnen zo snel mogelijk los, radicaal. Dat is een heilloze weg, het trekt energie weg die je nodig hebt om ‘weg te kunnen komen’ van Bromtonen. Je houdt je enkel nog bezig met jezelf observeren, actief onderzoeken, plan maken en uitvoeren. Kunt u dat besluit nemen?

Meest verrassend voor mij persoonlijk was: onderzoek welke voordelen het leven met Bromtonen voor u heeft. Neem daar uitgebreid de tijd voor, leg uw schrift weer even weg, pak het na een paar dagen weer op…kauw erop. Er ZIJN voordelen. Hij stelt zelfs de vraag: weet u zeker, gezien deze voordelen, dat u er vanaf wilt? Uiteindelijk komt hij uit bij: leer van de voordelen, die staan voor behoeften die er zijn in uw leven maar die geen ruimte krijgen. Integreer ze, dankzij en ondanks Bromtonen, in uw leven en zie wat er gebeurt. Ik ga dat zeker doen en meld me weer…

Eerst de nieuwe RIVM richtlijn die voor jaren gesteld is en nu de conclusie van GGD en LUMC (fantoomgeluid is waarschijnlijk)…gevoelens van diepe onmacht overvallen mij. En u waarschijnlijk ook?

Zou het kunnen dat we in een rouwproces verwikkeld zijn zoals bij verlies van een dierbare door vermissing? Niet 1 op 1 hetzelfde natuurlijk maar vergelijkbaar? Degene die we verloren, zijn wijzelf van VOOR ‘dit’. Bromtonen zijn als inbrekers ons leven binnen gekomen, maken voortdurend amok. We zien ze niet, we horen ze wel, voelen ze wel… Als die inbreker gekomen is dan kan ‘ie ook weer weg? Met hulp van de overheid? Onderzoek naar wie, wat, waar, eventuele bescherming etc. Die hulp zien we nu vervliegen? Mezelf zoals ik was, zie ik vervliegen? Afscheid nemen van wie ik was (inkomen, werkend in eigen praktijk, sociale kring bijvoorbeeld), lukt ook niet want de hoop dat ik weer gevonden wordt, cq de Bromtoon verwijderd, blijft. Komen is toch ook gaan…normaliter?

Het doet pijn, tranen met tuiten huil ik soms, ook van machteloze woede. Ik neem er de tijd voor, doorvoel wat zich kenbaar wil maken en als ’t leeg is, is ’t klaar. Voor dat moment. Tot de volgende oprisping en ook weer tot het volgende ruimtelijke moment. De kunst om flexibel heen en weer te bewegen tussen Bromtoon verhaal en vrije innerlijke ruimte (ook al maakt die lawaai en voelt ‘ie akelig) probeer ik meester te worden. Ik ben op weg en Bromtoon en de verantwoordelijkheid afschuivende houding van overheidsinstanties geven oefenmogelijkheid zat….reist u mee? Dan hoeft ’t niet zo alleen te zijn.