Een pathway wordt het genoemd in de training: een reactie van je Limbisch stelsel die automatisch geworden is. Zo’n pathway is gevormd door je systeem om zichzelf te beschermen en dat doet ’t goed maar de waarop hoeft niet ook goed voor jou in je persoonlijke leven te zijn. Zou gevoeligheid voor Bromtonen zo’n pathway kunnen zijn? En is dat Limbisch stelsel te trainen zodat nieuwe wegen worden ingeslagen?
Wegen die je zelf kiest?
Ik waande me machteloos tegenover het Bromtoon geweld maar als ik Annie Hopper van Dynamic Neuro Retraining System (DNRS) mag geloven, dan zijn we in staat om de reacties van ons lichaam zelf bij te stellen. DNRS gaat uit van de wetenschappelijk bewezen plasticiteit (kneedbaarheid) van ons brein. Onze hersenen ‘maken’ ons en omgekeerd blijken wij het brein te kunnen ‘maken’. Wat is, kan veranderd worden.
Het Limbisch systeem is het gedeelte van de hersenen dat betrokken is bij emoties, geheugen, leren, motivatie, herinneringen en seksueel gedrag. Annie legt in de training uit dat het Limbisch stelsel gemoeid is met je zintuigen, het is onder andere een ‘brug’, een vertaalbureau tussen binnen in jou en de buitenwereld. In die vertaalslag kan iets mis gaan, onder andere door overbelasting van je zenuwstelsel.
En is het dagelijks leven niet al jarenlang overbelastend? We leven in compleet onnatuurlijke omgeving, veroorzaakt door Wifi straling, laagfrequent geluid, fijnstof in de lucht, landbouwgiffen op en in ons voedsel, veel te veel beeld- en geluidverwerking enzovoort. Over drukke maatschappelijke- en sociale bezigheden en opgelopen levenspijn heb ik het dan nog niet eens.
Ons stress systeem is gebouwd op kortdurende stress ervaringen afgewisseld met lange perioden van rust. Tegenwoordig leven we (gegeneraliseerd natuurlijk) vrijwel allemaal in chronische stress. In mijn beleving vooral dus ook stress waaraan je niet ontkomen kunt…heel wat voor het zenuwstelsel om dat dag in dag uit te verstouwen.
Ik dwaal af…moet, volgens de training, stoppen met het probleem induiken maar het zien als een uitdaging: ”Ik heb geen last van Bromtonen” maar “Ik ben bezig met de uitdaging mezelf van overlast van Bromtonen te bevrijden.” Mijn Limbisch stelsel geeft extra volume aan het vreselijke geluid om me daarvan te weerhouden? Het zou een mis-vatting kunnen zijn, een te hevige bescherming zijn als het ware. Anderen om ons heen leven er immers ook in en ervaren (nog?) geen hinder.
Het DNRS ziet ons Lfg verhaal tweeledig: er ZIJN veel ongezonde prikkels in het ons omringende milieu EN er is een mogelijkheid dat het Limbisch stelsel van Bromtoon gedupeerden te hevig reageert op deze prikkels. Beide kanten van de zaak behoeven aandacht.
Vele mensen zijn inmiddels via het DNRS afgeraakt van depressie, Fibromyalgie, voedselovergevoeligheid, overgevoeligheid voor chemische stoffen en nog veel meer. Ik waag het erop…ik test uit (met dank aan Peter van der Vleuten) of deze her-training ook positief werkt bij overgevoeligheid voor laagfrequent geluid…immers ook via zintuigen waargenomen. Ik zal af en toe berichten over vorderingen…al dan niet…de training duurt een half jaar en vergt stevige eigen inzet.
Sterkte met ‘uw’ Bromtonen en succes met uw eigen pogingen tot veranderen van uw eigen situatie…