De eerste weken van het Dynamic Neuro Retraining System (DNRS – ik doe die training sinds juni 2018) was ik enthousiast: resultaat leek zich te laten zien in de vorm van langere periodes van NIET ervaren van Bromtonen (niet horen en niet voelen). Dit dan op dagen dat het Lfg volume betrekkelijk laag stond. Voor mij nieuw, dat niet-ervaren. Maar helaas, inmiddels al weer weken op volle sterkte in mijn ontvanger…
Was de langdurige extreme hitte van lente en zomer de boosdoener die mijn Limbisch systeem weer overprikkelde? Of was het de grote water activiteit, pompen omdat men probeert verzilting in het land terug te dringen die veroorzaakt is door de droogte? Of was ‘t het verhevigde gastransport ondergronds? Ik las een bericht in een Drentse krant over ver-10-voudiging (!) van gaswinning hier in de buurt.
Daar ga je weer… aaneengesloten slapeloze nachten die je sowieso weer ‘vatbaarder’ maken voor in-drukken. Daar ga je weer… je bezig houden met ‘Hoe komt dit nu?’…
STOP! ‘My mind is stuck in a rut’ (mijn geest blijft steken in een kras op de plaat – vrij vertaald). Het grappige is dat deze STOP zin uit de training net zo’n spell (betovering/bezwering/automatisme) wordt als dat de Bromtonen dat zelf zijn.
Bron vijfzintuigen.nl
Onderzoek bij mezelf: als ik ‘dit’ ben (de gevoeligheid die het volume van Lfg opdraait), wat heb ik dan de afgelopen 2 maanden veranderd vanwege de hitte ten opzichte van het begin van de training? Wat zou mijn aandeel in de verergering kunnen zijn? Zinvol om die bijdragen boven tafel te krijgen, immers ’t enige waar je grip op hebt. En dat mogelijke eigen toedoen dan weer bijstellen nu hitte plaats heeft gemaakt voor normalere temperaturen.
Voor mij persoonlijk zit verandermogelijkheid / grensverlegging (daar vraagt de training om) vooral op ’t vlak van er op uit gaan, mijn huis verlaten. Vanwege allerlei ervaringen in de loop van mijn leven, doe ik dat niet graag. De computer, internet met name, heeft een eigen wereld creëren binnen de veilige muren van je woning makkelijk gemaakt. Maar binnenshuis is niet meer veilig nu daar jarenlang dag in dag uit akoestisch geweld ervaren wordt. En de computer voelt niet meer prettig nu ik weet dat mijn veld en dat van de laptop met elkaar interfereren en mijn veld erdoor verzwakt raakt. Wat mogelijk weer een factor is in het gevoeliger zijn geworden voor in-drukken. Misschien herkent u er iets in? Misschien ook niet…
Afijn, geen tijd verloren. Ik lees nu een boek… dat is jarenlang niet mogelijk geweest… zou dat een gevolg van de training kunnen zijn? En ik ben me veel bewuster van mogelijk eigen bijdragen en dus mogelijke sturingsmogelijkheden betreffende Lfg ervaren. In hoeverre…dat sturen…dat wordt nu dus onderzocht. Je kunt altijd weer opnieuw beginnen, de draad weer oppakken. De hitte is geweken, het normale leven komt weer op gang, de training komt weer op gang.
Het aanvankelijke lichtvoetige enthousiasme door snel ervaren succesjes is vervangen door noest doorzettingsvermogen. Mogelijk geen terugval maar een nieuwe fase in een veranderproces? De raderen draaien stroever doordat het menselijk systeem op behoud (van alles) is gericht? Is het nodig dat te weten? Doorgaan…
We communiceren niet, u en ik, maar ik ben wel benieuwd: wat zijn terreinen waarop u zelf grensverleggend bezig zou kunnen zijn? Waar bent u vast gelopen, in relatie tot Bromtonen (hoe logisch uw keuzes nu ook lijken) – stuck in a rut? Misschien aardig om u dat eens af te vragen en daar weer beweging in te brengen. Kijken wat er gebeurt.
Tot de volgende tussenstand en succes met uw eigen brein en situatie.