Hieronder de werking van de oren. Het hele gehoor, het kunnen horen, is veel complexer. De neurologische kant laat ik vooralsnog voor wat ‘ie is, misschien komt daar later nog eens wat over. Ik laat u het horen zien omdat er aanknopingspunten in te vinden zijn voor onze eventuele ‘gevoeligheid’.
Bron: Merck Manual Medisch handboek
Het uitwendige oor, midden- en binnenoor werken samen om geluidsgolven om te zetten in zenuwimpulsen die naar de hersenen gaan, waar ze als geluid worden waargenomen.
De trillingen van het trommelvlies worden mechanisch versterkt door de gehoorbeentjes en overgebracht op het ovale venster.
Gehoorbeentjes zijn van buiten naar binnen:
hamer (vast aan trommelvlies), aambeeld en stijgbeugel. De stijgbeugel is verbonden aan het ovale venster, een dun vlies bij de ingang van het binnenoor.
In het middenoor zijn ook 2 kleine spiertjes:
- Detensor tympani is bevestigd aan de hamer en speelt een rol bij aanpassing en bescherming van het oor.
- De Stapedius is verbonden met de stijgbeugel en het ovale venster en trekt zich samen als reactie op lawaai. Hierdoor wordt de gehoorbeentjesketen stijver zodat er minder geluid wordt overgebracht (bescherming kwetsbare binnenoor). Deze reactie, die akoestische reflex wordt genoemd.
Bron foto: Audibene
Via de buis van Eustachius staat het middenoor in verbinding met de neus-keelholte en daardoor met de buitenlucht. Dit buisje, dat door slikken wordt geopend, zorgt onder meer voor een gelijke luchtdruk aan weerszijden van het trommelvlies en voorkomt vochtophoping in het oor.
Ongelijke luchtdruk (bij plotselinge luchtdruk verandering) kan worden opgelost door de oren te laten ‘ploppen’.
Verbinding tussen middenoor en keel- neusholte = buis van Eustachius (bvE). Infecties van de bovenste luchtwegen kunnen ontsteking en verstopping van de bvE veroorzaken. Die situatie kan leiden tot infecties van het middenoor of drukveranderingen in het middenoor, waardoor pijn ontstaat.
Het labyrint is een complexe structuur die uit 2 belangrijke onderdelen bestaat:
slakkenhuis en
evenwichtsorgaan.
Evenwichtsorgaan:
* Sacculus en utriculus: deze nemen de stand van het lichaam en lineaire bewegingen waarnemen.
* De halfcirkelvormige kanalen, die ronddraaiende bewegingen registreren. Als de evenwichtsorganen niet goed functioneren, ontstaan klachten van duizeligheid en soms ook van misselijkheid en braken.
Het slakkenhuis is gevuld met vloeistof. Binnen in het slakkenhuis zit het orgaan van Corti, dat deels bestaat uit ongeveer 20.000 gespecialiseerde cellen die haarachtige uitsteeksels hebben die tot in de vloeistof rijken. Deze cellen met ‘haar’ heten haarcellen.
De geluidstrillingen die van de gehoorbeentjes in het middenoor worden overgebracht op het ovale venster in het binnenoor, brengen de vloeistof en de ‘haren’ in trilling. Haarcellen in verschillende delen van het slakkenhuis gaan trillen als reactie op verschillende geluidsfrequenties en zetten de trillingen om in zenuwimpulsen. Die impulsen worden langs vezels van de gehoorzenuw naar de hersenen geleid. Zo horen wij.
Er zijn dus, grofweg, twee onderdelen in ons horen te onderscheiden:
- Het kunnen opnemen van geluid/trillingen via de oren (en ook via de huid en botten) en
- de weg van zenuwimpulsen (omgezette trillingen) naar de hersenen, die de signalen ‘vertalen’ naar begrip.
Beide onderdelen zijn complexe structuren, daar kan van alles mis gaan.