Of: U denkt … zoals u spreekt (maar dan ontgaat u de taalgrap)
Welke gedachten over Bromtonen worden gevormd door de manier waarop ik erover spreek? Hoe bepaalt woordkeus mijn gedachten erover?
Waarom denk ik erover wat ik er, tot voor kort, over dacht?
En ook: welke gedachten wil ik creëren, wat is mijn doel? En dus: hoe spreek ik (mezelf) daar naar toe? Welke woorden wijzen mij die weg of in ieder geval: welke woorden zou ik moeten vermijden?
Deze vragen komen bij me op naar aanleiding van deze interessante Engelstalige video. Let wel: gedachten hebben scheppingskracht…ook in het kader van lijden onder Bromtonen. We denken heel wat af: heel af en toe verfrissende nieuwe gedachten maar veelal dezelfde en die creëren zo automatisch gedrag. Die ‘automatisering’ doet u overigens niet bewust, die vindt vanzelf plaats in de hersenen. Gedachtengangen komen voort uit ooit opgedane levenservaringen, overtuigingen die we ons langzamerhand eigen maakten.
Een oefening om dit te ervaren?
Hang uw handdoek eens twee dagen op een heel andere plek dan u gewend bent en kijk hoe vaak uw lichaam automatisch grijpt naar die oude vertrouwde plek…
In de DNRS training die ik doe (Dynamic Neuro Retraining System) wordt gesteld dat ons Limbisch systeem, door overbelasting in het verleden en/of overbelasting vanuit het milieu, over-reageert op zintuigelijke prikkels…in ons geval lage- tot zeer lage geluidsfrequenties (of is ‘t straling?). Het principe ‘taal schept gedrag’ wordt in deze training ook gebruikt om verandering teweeg te brengen.
Bron: aandachtigleven.nu
Er wordt je gevraagd om in het vervolg niet meer te spreken over je PROBLEEM maar over je UITDAGING. De focus wordt verlegd van buiten naar binnen: van Bromtoon die voortkomt uit een externe bron naar geruststelling van je eigen brein (‘You can relax now’) en daarmee samenwerken om tot betere levenskwaliteit te komen. DNRS gelooft dat er wel degelijk ook sprake is van overprikkeling uit het milieu en dat je je in kunt zetten om daar verandering in te brengen om zodoende een vicieuze cirkel te doorbreken maar … niet tijdens de training.
Bromtonen als uitdaging zien…dat is nogal een stap, ik ben ermee aan ’t experimenteren. Natuurlijk is dit maar één van de facetten van de training maar volgens mij wel een belangrijke. Wat mij gaat helpen mijn automatische gedachtenpaden te verleggen, is de bekende informatiestromen stop zetten, die te negeren. Meldingen van onder andere de Lotgenotengroep heb ik uitgezet. Een half jaar lang, gedurende de training, zoek ik de Lotgenotenpagina niet meer op om berichten te lezen.
Dit besluit is overigens ook een opdracht uit het trainingsprogramma: stop alles wat je tot nu toe deed rondom Bromtonen, maak (met behulp van ‘gereedschap’ uit het trainingsprogramma) nieuw gedrag, zorg dat je Limbisch systeem weer naar behoren gaat functioneren.
Of dat lukt, kunt u blijven volgen via website Leven met Bromtonen. De berichten die ik erop plaats blijven wel via de Lotgenotengroep naar u toekomen. Het is een spannend besluit, merk ik. Ik voel me er onrustig over, ongerust: wat als ik iets belangrijks mis? Je zou bijna denken dat je brein verslaafd is? Vreemde gewaarwording.
Het ga u goed de komende maanden, of zo goed mogelijk. Sterkte met uw brein 😉